Standaard intelligentietests sluiten vaak niet aan bij de denkwereld van hoogbegaafden. Ralf Telgenkamp over de impact van zo’n test.
Willem de Boer beschrijft in zijn artikel hoe hoogbegaafden vaak aanlopen tegen gebrek aan kennis over hoogbegaafdheid en onbegrip. Ralf Telgenkamp weet hier alles van. Hij loopt door een ongeluk als zesjarige vast op school en belandt in het speciaal onderwijs. Hij volgt uiteindelijk een MBO-opleiding tot assistent-timmerman. Die opleiding sluit niet aan bij zijn interesses en beleefwereld, maar er is op dat moment geen andere keuze. Hij rondt de opleiding af met een diploma. Zijn enige diploma.
Als hij aan het werk wil, loopt hij er steeds tegenaan dat hij niet de juiste diploma’s en werkervaring heeft. Hij vraagt zich af of hij misschien hoogbegaafd is. Om dat uit te zoeken, benadert hij een gerenommeerd testbureau dat zegt veel kennis van hoogbegaafdheid in huis te hebben.
Telgenkamp: “Voordat ik getest werd, heb ik bij het testbureau gevraagd of ze bij mij kenmerken van hoogbegaafdheid zagen. Die zagen ze zeker. Ik heb toen besloten het dure onderzoek te laten uitvoeren. Al gauw kwam ik erachter dat er geen match was tussen mij en de (stagiair) psycholoog die het onderzoek uitvoerde. We lagen elkaar niet en dat is wel heel belangrijk bij zo’n test.”
Standaardprotocol
“Bij de intake had ik gezegd dat ik een probleem had met rekenen. Ik heb het gewoon nooit geleerd omdat ik op school steeds vastliep. Daar zouden ze rekening mee houden. Tijdens de test kreeg ik toch allerlei sommen. Ik moest die gewoon maken, ze gaven aan dat ze een standaardprotocol volgden en dat ze daar niet van konden afwijken.”
Alarmbellen
“Uit de uitslag bleek dat ik niet hoogbegaafd was. Integendeel. Ik zou een IQ hebben van tussen de 70 en de 80. Toen gingen bij mij de alarmbellen rinkelen. Dat kon niet kloppen. De coach die ik op dat moment had, heeft de test ingezien. Die vond dat die goed uitgevoerd was en de uitslag wel moest kloppen.”
Molensteen
“Iedere instantie waarmee ik contact had, nam het onderzoek als maatstaf. Omdat ik steeds verder vastliep, ben ik hulp gaan zoeken bij een zorgorganisatie bij mij in de buurt. Daar lazen ze ook het onderzoek en vonden ze dat ik hulp nodig had vanwege mijn beperkte IQ. Het onderzoek bleef me maar achtervolgen en dat heeft me enorm veel stress bezorgd. Het hing als een molensteen om mijn nek.”
Ondernemer worden
“Ik ben gaan rondbellen en kwam zo bij Willem de Boer terecht. Dat was een verademing. Die zag wel veel kenmerken van hoogbegaafdheid. Eindelijk vond ik iemand die zag dat ik niet op een heel laag niveau zat. Dat doet echt veel met je, als je dat steeds te horen krijgt. Met zijn coaching zet ik nu grote stappen. Ik heb besloten dat ik ondernemer wil worden. Ik zit volop ideeën en met zijn hulp ga ik ze uitvoeren. Ik heb er alle vertrouwen in dat het me gaat lukken.”
