Op 8 maart is het Internationale Vrouwendag. Een dag die draait om de strijdbaarheid en solidariteit van vrouwen wereldwijd. Er is dan extra aandacht voor gendergelijkheid in onze samenleving. Een leestip in aanloop naar de dag.
Hoe kan het dat vrouwen binnen de gezondheidszorg nog steeds op 1-0 achterstand staan? Angela Maas en Els Quaegebeur, cardioloog en dochter van een wereldbekende hartchirurg, zijn op missie binnen de zorg. In het vorig jaar gepubliceerde boek De Gezondheidskloof, waarom vrouwen nog steeds op achterstand staan, schrijven ze beurtelings een hoofdstuk.
Bikini-visie
Wat hebben we samen vanuit een breder perspectief nodig om verbetering aan te brengen in deze kloof? De schrijvers verwijzen naar onderzoeken en spraken met personen afkomstig uit het (zorg)landschap. Ook de persoonlijke ervaring van beide vrouwen krijgt een podium. De lezer wordt in begrijpelijke taal en prettig tempo en op een invoelbare manier meegenomen naar hoe binnen de geneeskunde en het medisch wetenschappelijk onderzoek de term ‘bikini-visie’ rondgaat. Dit idee dat mannen- en vrouwenlichamen hetzelfde zijn en dat alleen de delen onder hun zwemkleding verschillen, is in de loop der jaren onterecht ontstaan. Wat de schrijvers vooral met dit boek voor ogen hebben, is een halt toeroepen aan deze tunnelvisie.
Vrouwengezondheid
Het boek beschrijft dit vanuit de arts-patiënt relatie en schetst een routeplanner voor vrouwengezondheid. Het is een stukje historie en hysterie door de jaren heen met kritische noten met ruimte voor positivisme en potentieel. Er is aandacht voor de groeiende feitenkennis over genderverschillen, onder andere over de benodigde kentering binnen het zorgsysteem.
Er is behoefte aan herziening van financiering en soepelere regelgeving, het terugbrengen van kernwaarden binnen de zorg, en tot slot het nut van een gebalanceerde groep rolmodellen die zich hard willen maken voor een inclusievere (zorg)maatschappij. Innovatie ligt op het snijvlak van verschillende vak- en functiegebieden.
Werkomgeving
De laatste hoofdstukken besteden de schrijvers aan de vrouwonvriendelijke werkomgeving. De heersende angstcultuur en de opvatting dat mannen soft skills confronterend en daarom onbelangrijk vinden, dragen onbewust bij aan vrouwendiscriminatie. Wat de werkomgeving naar mening van de schrijvers nodig heeft, is aandacht voor zelfreflectie, vertrouwen en een aanspreekcultuur op welk onacceptabel gedrag dan ook.
Ook voor mannen
Het boek leest een tikkeltje activistisch, maar ik hou ervan! Ik zie dit relaas vooral als een ode en oproep aan de vrouw: heb het lef om ruimte te nemen. Ik ga ervan uit dat vooral vrouwen dit boek kopen. En vraag me af hoe we mannen aan het lezen kunnen krijgen.
Net als Angela Maas en Els Quaegebeur geloof ik dat vrouwengezondheid en een inclusievere cultuur in de zorg verweven zijn met de positie van vrouwen. Dit kan en moet beter. Volgens de twee kunnen professionals en patiënten dit voortouw nemen. Ik maak mij echter geen illusies en ben van mening dat iedereen – man, vrouw, trans persoon, non-binair, ziek, gezond, blank, getint, jong en oud – die zich geroepen voelt, op zou kunnen staan voor een inclusievere maatschappij.
FemTech is één van de onderwerpen op Zorg & ict. Kom van 8 t/m 10 april naar Utrecht voor innovaties en inspiratie.
