Digitale zorg ontgroeit op steeds meer plekken de pilot-fase. Toch blijkt de stap naar opschaling in de praktijk niet eenvoudig. Onder de noemer ‘De Uitdagers’ wil digitaal zorgplatform Luscii praktische problemen bij de opschaling van digitale zorg samen met professionals aanpakken. Het initiatief werd gelanceerd tijdens de derde Luscii Medical Developer Conference die op 3 november simultaan in Den Bosch en Londen werd gehouden.
Met De Uitdagers wil Luscii naar eigen zeggen de denkkracht en creativiteit van zorgprofessionals combineren met die van het eigen internationale ontwikkelteam. Ook het groeiende internationale netwerk van bedrijfspartners wordt waar mogelijk aangesproken.
Schaal creëren
“De Uitdagers is ons antwoord op de volgende fase van digitale zorg waarin deze steeds meer gemeengoed wordt”, verduidelijkt Gitta Groenenboom, bij Luscii verantwoordelijk voor de opschaling van digitale zorg in Nederland. “Er worden veel nieuwe initiatieven bedacht rond bijvoorbeeld thuismonitoring, maar het is moeilijk om schaal te creëren tot op het niveau zoals dat in Integraal Zorgakkoord (IZA) beschreven staat. De vraag is: hoe zorg je voor echt volume, zodat je het tot een nieuwe standaard kunt maken?”
Minder productie
De obstakels voor opschaling zijn legio. Er zijn nog altijd de nodige technische hindernissen bij het koppelen van systemen. Maar ook financiën kunnen een rol spelen. “Als je patiënt door thuismonitoring eerder naar huis kan, kan dat minder productie betekenen”, legt Groenenboom uit. “Dus waarom zou je dat doen als er geen financiële compensatie tegenover staat?
Actief helpen
“Het probleem is dat zorgorganisaties of bedrijven ieder zelf die uitdagingen te lijf gaan”, aldus Groenenboom. “Door samen te werken met zorgprofessionals en vanuit ons netwerk actief te helpen met nieuwe ideeën, hoeven we niet allemaal het wiel opnieuw uit te vinden. Zo kunnen we zorgen dat oplossingen direct aansluiten bij de praktijk en dus sneller opgeschaald kunnen worden.”
Geen dubbel werk
Het soort problemen waar De Uitdagers zich mee bezig gaan houden, moeten in Groenenbooms woorden ‘herkenbaar, maar niet te hoog over’ zijn. Ook wil ze waken voor dubbel werk. “Het is zonde om met een uitdaging aan de slag te gaan als daar elders al aan gewerkt wordt.” In eerste instantie zullen De Uitdagers zich richten op toepassingen van Luscii. “Anders wordt het te groot”, stelt Groenenboom.
Samen oplossen
Dit betekent volgens haar niet dat Luscii kosteloos zorgprofessionals inzet om de eigen producten te verbeteren. “Die suggestie heb ik ook gehoord: wij moeten dus oplossingen verzinnen voor jullie problemen. Dat is beslist niet het geval. Het gaat om problemen die het veld alleen samen kan oplossen. Nu worden we vaak één-op-één bevraagd.” Bovendien spelen de uitdagingen niet zozeer op product- als wel op procesniveau.
Lokaal sausje
Over de bereidheid tot samenwerking heeft Groenenboom weinig twijfels. Het not invented here-syndroom van weleer heeft plaats gemaakt voor een coöperatieve houding. “Vroeger dacht mensen nog wel eens: dat is niet hier uitgevonden, dus dat gaan we niet doen. Maar dat wordt steeds minder. We zien dat oplossingen die in het ene ziekenhuis zijn ontwikkeld steeds vaker ook elders worden toegepast. Vaak wel met een lokaal sausje, maar dat is prima, zolang het maar gaat vliegen.”
Draagvlak
De eerste Uitdagers hebben zich inmiddels al gemeld. Eén van de onderwerpen waar ze zich mee bezig gaan houden, is het creëren van draagvlak binnen de vakgroep. Richten de Uitdagers zich hiermee niet op microniveau, terwijl juist groter groeien het doel is? “Draagvlak binnen de vakgroep is essentieel”, antwoordt Groenenboom. “Een professional kan met digitale bouwstenen heel makkelijk een programma in elkaar klikken. Het werkelijk doen, dat wil zeggen het zorgpad aanpassen en transformeren naar een nieuwe manier van werken, daar heb je de hele vakgroep voor nodig.”
Rijst de vraag of hier geen taak voor bestuurders is weggelegd. Is opschaling niet voor alles een kwestie van bestuurlijk keuzes? “Dat zie je door het IZA meer en meer gebeuren”, reageert Groenenboom. “Dan is nog steeds de vraag wat de invulling op praktisch niveau is. Als je de mensen niet mee hebt, is het onhaalbaar.”
