De patiënt moet een groter aandeel hebben bij het formuleren van passend landelijk zorgbeleid. Hoe betrek je die patiënt daar structureel bij? ‘Professioneel patiënt’ Theo Koster wil de patiënt meer ruimte en regie geven.
Theo Koster is inmiddels genezen. Het traject dat hij bewandelde sinds zijn diagnose met fase 4-darmkanker leidde tot grote 
betrokkenheid bij de route van de patiënt, patiëntenparticipatie en familieparticipatie. “Ik heb in allerlei clubs en commissies gezeten en kwam daardoor in aanraking met het concept waardegedreven zorg en met het Linnean Initiatief.”
Op dit moment zit hij in de raad van advies. “Bij Linnean heerst de overtuiging dat de implementatie van waardegedreven zorg niet enkel van bovenaf moet gebeuren. Er is ook ruimte voor de patiënt, maar die ruimte moet nog flink groeien. Dan heb ik het niet specifiek over Linnean, maar vooral over het zorgsysteem als geheel.”
Clusters van patiënten
“Willen we patiënten een groter aandeel geven in het zorgbeleid, dan moeten we meer ruimte voor ze maken. We moeten niet meer naar dé patiënt kijken, maar juist de verschillen tussen patiënten als uitgangspunten nemen. Ik denk aan clusters van patiënten met bepaalde kenmerken. Om in marketingtermen te spreken: persona’s. Ik classificeer mezelf als een projectmanager. Binnen die categorie heb je dan weer subcategorieën, zoals dokter Google en de bergbeklimmer.”
Verschillende trajecten
Voor die persona’s kunnen verschillende trajecten uitgewerkt worden. Welke routes bewandelen zij en wie komen zij tegen op dat pad? “Tegenover een projectmanager als ik zet je een andere arts dan tegenover iemand die heel sceptisch en wantrouwend over het systeem is. Mijn moeder kan op haar beurt weer beter spreken met een verpleegkundige dan met een arts.”
Nemen van regie
De taak van de zorgverlener is om patiënten te begeleiden in het nemen van die regie. “Bijvoorbeeld door ze, als ze zich niet gehoord voelen door hun behandelend arts, voor te stellen dat ze gezien kunnen worden door een andere arts.”
